BÜTÜN SOSYAL DÜNYAYA KARŞIYIM !!!

Blogumu her gün açıyorum ve bir kelime yazmadan geri kapatıyorum. Evet baya bir birikmişlik var aslında . Çok tembelim bu ara çok, öyle böyle değil . Totomu kımıldatmak bu kadar zor gelmemeli . Oysa bilmediğiniz neler yaşıyorum,neler... Size anlatmadıkça kendimi acayip suçlu hissediyorum. Ama her şeyde anlatılmıyor işte. Üstelik Futürsuzca ( araya böyle eski kelimeler sokuşturmayı da pek seviyorum ) hayatını ortaya dökebilen insanlar doluyken ortalık, benim kaçak dövüşüyor oluşumdan dolayı üzgün müyüm?  Evet üzgünüm. Ama sanal alem beni çok baydı be dostlarım.. Blog ortamını ciddi seviyorum ama, Ah şu cep telefonları, instagram , facebook, twitter ...baş belası....

Uzun süre mesela Facebook kullanıcısı olmayı red ettim. En geç ortamına dahil olanlardanım. Amerikada ki çocukluk arkadaşımı bulmaya girdiğim dünya, beni şimdi boğazıma kadar batağa sapladı.. Silsem silemiyorum. İnsanları silsem olmuyor. Okusam olmuyor, okumasan hiç olmuyor. Her gün zilyon tane doğum günü kutlamaktan, insanların özelinin içine girmekten, her şeylerini öğrenmekten. Ne yediler ne içtiler, kimle nereye gittiler bilmekten öğğ geldi..Üstelik eşimi de bütün aslalarına rağmen bu işe çektim:) Ben battım sende bat ...Amerikalı arkadaşımı buldum mu? Evet ne işine yaradı? Hiç işte her gün ne yapıyor ne ediyor biliyorum. Dünya küçük kardeşim.. Keşke bu kadar küçük olmasaydı !!!

Sonra Twitter.. "Ay o ne ya, Yedim içtim, sıçtım yazıyor millet derken.." "Blog açtın, Şimdi o olmadan olmaz. Racona sığmaz diyerek" diyerek üye oldum. Tabi üye olurken kullanıcı adı seçmeye çalışırken, totomdan uydurduğum "Shemellon" rumuzumu bile Hindistanlı bir kıza kaptırmışım. Sevimlide bir şey. Koca dünyada o ismi uydurabilen bir o bir ben varız işte. Her insanın bir ikizi var derler , kesin benim ruh ikizi o. Benim gibi bütün sosyal hesaplara karşıyım moddunda değil tabi.. Hızlı davranmış kapmış ismimi. Şeker hindu kızı kıskanmadım değil. Arada bir ona mail atıp rumuzumu yalvar yakar, ağlayarak istesem mi ki diyorum:) Sonra vazgeçiyorum. Mecburen ismimi She_mellon diye yazmak zorunda kaldığım için üzgünüm. Twitter olayını seviyormuyum ?  hayır..Ama o ismi istiyorum benim olmalı.....:))


Pinterest : Allah'ım ölümüm bu sayfa yüzünden olacak.. Girince çıkamadığım yer. Saatlerimi, günlerimi, yıllarımı harcar o sayfa benim. Bak beğen , bak beğeni bak beğen.. Bak beğen.... off.. Ömür törpüsü...Çok mecbur kalmadıkça elimi kaptırmak istemiyorum. Elimi kaptırınca kolumu alamıyorum..

Ve İnstagram çılgınlığı..

Bu İnstagram yüzünden kimse yemeğini, çayını kahvesini sıcak içip, yiyemiyor:)) İçmeden önce instgramdakiler görmeli diyerek fotoğraf çekilene kadar her şey buz gibi oluyor.  Yazık bize .. Bende kendimi bu olaya zaman zaman kaptıranlardanım:) Tam elime telefonu alıp bırakıyorum. Çektiklerimi de paylaşmıyorum. Kendimi tutuyorum:)

Cep telefonu... İşte hepsini bunun yüzünden...Oysa ben üç kuruşluk Nokia telefonumla ne kadar mutluydum. Hatta, 3 gün elime almadığım zamanlar olurdu ve çantamın içinde uyurdu kendisi sıcak sıcak. Çevremdeki kendisinden akıllı telefonlarıyla, aşk yaşayan insanları gördükçe, içimdeki duygu tarif edilemez boyuttaydı. Gerçekten benden akıllı bir telefonla yaşamak beni korkutuyordu. Biliyordum  başıma gelecekleri. Geldi de.. "Herkesin var benim karımın da olsun" diyen bir kocam var.. Ama aslında çok iyi biliyor ki karısı bir oyun hastası ve o akıllı alet bir tek bu konuda onun işine yarayacak:) Ama unutmuş olmalı bunu...Alalım dediğinde aslında , hadi Alalım dememin iki nedeni vardı. Birincisi fotoğraf çekmenin kolaylığına erişecek oluşumdu.. İkincisi oyun oynama rahatlığı. Yatakta bile.. İşte bu beni yoldan çıkarttı.. Ve hayatımda artık benden akıllı olmadığına inandığım bir telefonum var. Aşk olmasa bile bir şeyler yaşıyoruz işte.. Gamer iş başında..

Ve cep telefonu ile gelen Whatsapp; Siz siz olun aman grup kurup, içine de kendinizi koymayın. Benden uyarması..:))

Kullanmamak için ne kadar diretmiş olsam da, hepsine nasıl tek tek bulaştım...Pişmanım..Ben bu işlerin kadını değilim. Olmamalıyım..


Dipnot: Blog' umun en çok günlük kısmına yazmayı özlediğimi şu an feci hissettim.  Size bunları eğlenceli biçimde yazmak beni çok mutlu ediyormuş. İyi ki varsın Blogger..
Ve ben iyi ki bir bloggerım