Bugün dışarı çıktım, eve dönerken, minik bir kedi gördüm. Girdim fırına, bir poğaça aldım. Baktım bekliyor. Doğradım önüne, miniş miniş yemeye başladı. Ben yere oturmuş onu beslerken, süslü püslü , elinde telefonla gezen bir türü kadın müsvettesi kafalarını bile çevirip bakmıyorlar.. O kozmetikler anca dışını güzelleştirir arkadaş, içini neyle boyayacak sın.? Ben içini görüyorum, sen aynaya baktığın da ne görüyorsun? Makyaj malzemesine akıttığınız para ile kaç can doyar biliyor musun? Nereden bileceksin ki sen o hesabı yapacak kafaya sahip olsan zaten.. 1 kiloluk mama 6 TL. Bu mama ile bir haftada 4 kedi beslenebiliyor. Bu tüketim çılgınlığını bırakın, Cennete gitmek için, namaz kılıp, oruç tutarken bu hayvancıkları da itip kakıp, aç bırakıp, zarar veriyorsan ve kötü davranıyorsan, hiç kusura bakma ama, Allah bile seni yanında istemez..
Bizim mahallenin kedilerini artık sabah akşam ben besliyorum. Yavaş yavaş beni tanımaya başladılar, Görünce koşuyorlar. Sokakta hasta, aç kedileri gördükçe çok feci canım sıkılıyor. Onların sokaklarda bin bir türlü hastalıkla, tehlike ile ve aç susuz kalmaları içimi acıtıyor. Ne kadar çok hayvan sahiplenirse o kadar mutlu olacağım. Hepsi sevgiye ve ilgiye muhtaç. Ayşe Abla hakkında yazdığım yazıya çok ilgi gelmedi, kozmetik konu olunca yada bir sürü gereksiz şey, yorum da geliyor, her türlü yazı da ama söz konusu hayvanlar olunca , pek bir ilgisiz insan denen varlık.
Ben insanları tanıdıkça hayvanları daha çok sever oldum..Bende bir insanım ya bu ne büyük bir çelişki..
YanıtlaSilKedilere olan hassasiyetim bu hikayemden http://kurguroman.blogspot.com/2013/05/oglum.html
Bu güzel paylaşım için teşekkürler..Bloğumda ilanını duyuracağım belki miniş bir kediye sıcak bir yuva bulunabilir:)
sevgiler..
Hikayeni gözyaşları ile okudum. Kedi sevmeyen ama sonradan seven kişilere daha bir hayranım. Oysa ben kedilerle büyüdüm. Onları hep sevdim, hem besledim.
SilFikrine, duyarlılığına bayıldım! Kedi arayan arkadaşım olunca direk bloguna yönlendireceğim :)
YanıtlaSilTeşekküre ederim, sevinirim cidden:)
Siltebrik ederim siziRabbim inşaallah mükafatını verecektir
YanıtlaSilVeriyor zaten canım. Ev alıyoruz bu hafta, üstelik çok da iyi bir eşim var. Annem iyileşti daha ne olsun:)
SilSokakta görünce o kadar üzülüyorum ki. Hayvanların çaresizliği çok fazla. Bu çaresizliğe insanlar sebep oluyor. Kapı önüne yiyecek bir şeyler bırakmak zor geliyor. Bunu yapanları da küçümsüyorlar. Çok gördüm çok duydum bu durumu. En azından bir kap su bırakılsa. Daha önce kendi evimdeydim. Apartmanın önüne yiyecek bırakıyorduk. Çocuklarla gönderiyorum. Tayin çıkınca başka bir şehirdeyim ve ne ben bırakabildim ne de başkasını bırakırken gördüm. Hatta evin çevresinde 1 yıldır kedi bile görmedim. Bir kaç kere rastlaştık bir güzelle. Bakkaldan ekmek almış geliyordum biraz doğradım eve çıktım. Uzun zamandır yok o güzellik. Neyse uzattım sanırım.
YanıtlaSil“Kim bir canlıyı/hayvanı, bir kuşu haksiz yere öldürürse, kıyamet günü ondan şikâyetçi olacaktır. (Kenzu’l-Ummal, h. no: 39968)
- “Kim haksız yere bir serçe kuşunu öldürürse, kıyamet günü Allah onu sorguya çekecektir. (Kenzu’l-Ummal, h. no: 39969)
- “Kim boş yere bir serçe kuşunu öldürürse, kuş kıyamet günü onu Allah’a şikayet edecek ve şöyle diyecektir: ‘Ya Rabbi! Şu adam beni (yemek gibi) bir menfaat için değil, (sırf eğlence olsun diye) boş yere beni öldürdü.” (Nesâî, Dahaya 42; Kenzu’l-Ummal, h. no: 39971)
Bir de 'Rabbim der ki; hayvanlar benim sessiz kullarımdır, şimdi zulme susuyorlar ama hesap günü konuşacaklar,' şeklinde bir rivayet var.
Sonuçda mahşerde hayvanlar soracak haklarını bize.