Blogumu her gün açıyorum ve bir kelime yazmadan geri kapatıyorum. Evet baya bir birikmişlik var aslında . Çok tembelim bu ara çok, öyle böyle değil . Totomu kımıldatmak bu kadar zor gelmemeli . Oysa bilmediğiniz neler yaşıyorum,neler... Size anlatmadıkça kendimi acayip suçlu hissediyorum. Ama her şeyde anlatılmıyor işte. Üstelik Futürsuzca ( araya böyle eski kelimeler sokuşturmayı da pek seviyorum ) hayatını ortaya dökebilen insanlar doluyken ortalık, benim kaçak dövüşüyor oluşumdan dolayı üzgün müyüm? Evet üzgünüm. Ama sanal alem beni çok baydı be dostlarım.. Blog ortamını ciddi seviyorum ama, Ah şu cep telefonları, instagram , facebook, twitter ...baş belası....
Uzun süre mesela
Facebook kullanıcısı olmayı red ettim. En geç ortamına dahil olanlardanım. Amerikada ki çocukluk arkadaşımı bulmaya girdiğim dünya, beni şimdi boğazıma kadar batağa sapladı.. Silsem silemiyorum. İnsanları silsem olmuyor. Okusam olmuyor, okumasan hiç olmuyor. Her gün zilyon tane doğum günü kutlamaktan, insanların özelinin içine girmekten, her şeylerini öğrenmekten. Ne yediler ne içtiler, kimle nereye gittiler bilmekten öğğ geldi..Üstelik eşimi de bütün aslalarına rağmen bu işe çektim:) Ben battım sende bat ...Amerikalı arkadaşımı buldum mu? Evet ne işine yaradı? Hiç işte her gün ne yapıyor ne ediyor biliyorum. Dünya küçük kardeşim.. Keşke bu kadar küçük olmasaydı !!!
